İnsan, evet bencildir. Fakat aynı zamanda iyiyi, güzeli ve doğruyu da inşa edendir.
Bu konuda bir çelişki yoktur çünkü: Bizler iyiyi, kötüyü ayırt edebilen irade sahibi varlıklarız. Hiçbirimiz ötekinden daha üstün değildir. Neyi yapıp, yapmayacağımızı, iyiyi, kötüyü, doğruyu, yanlışı ayırt edebiliriz.
Her canlı sadece kendi türüne uyum sağlayabilir. Bir aslan, ceylanı avlamazsa kendi türüne ihanet etmiş olur. İnsanlar dışında hiçbir varlık kendi türünde canlıları sebepsiz yere öldürmez. Doğamıza uygun davranmak bizim görevimiz, zorunluluğumuzdur.
Bizi bencil yapan dinimiz, ırkımız, rengimiz ya da farklı bir etken değildir. Bizi bencil yapan sadece kendimizi düşünüp, başkalarından üstün görmektir. Lâkin her insan ne kadar bencil olsa da soyunu devam ettirmesi gerekir. Bu da ancak sosyal bir varlık olarak BİZCİL olmakla mümkündür. Bu; zorunlulukların güzelliğidir. Dayanışmak, paylaşmak, sevmek, sevilmek, düşünmek, düşünülmek gibi...
İnsanoğlunun yaptıklarının, yapmadıklarının ve yapamadıklarının temelinde bastırılmış bir sürü duygu, iradesi dışında yaşanılan olaylar vardır. Ancak hayatımızın büyük çoğunluğunda uğradığımız bencillikler bu nedenlerle gözden çıkarılamaz.
İnsanların, konfor alanından, rahatlığından, döndükleri çemberin içerisinden çıkmak zorunda olduğunu kavraması gerekir. Çünkü birbirimize muhtacız. Bunun için yapılması gereken de bu bencillik ruhundan tamamen sıyrılmaktır.
Dünya’nın içinde, bulunduğumuz ortamı anlamazsak, Dünya’yı nasıl anlayabiliriz ki!!!
Zehra Güneş ŞAFAK
7. sınıf öğrencisi